Sanat, Spor, Zulüm.

Dünya kupası bitti, bitiyor. Daha dün gibi, açılış maçı hala gözümün önünde. Aman canım. Futbol bitmedi ya? Hayat bitiyor hayat. Bir futbol turnuvası bitmiş çok mu? Oysa sakınıyoruz hayattan. Peki ölümden? Ondan da sakınıyoruz. Sakınan göze de çöp batıyor haliyle. Hadi ölümden sakınmayı anladım da, hayattan neden sakınıyoruz? Yani bizi köşemize iten, küçük dünyalara hapseden şey ya da şeyler ne? Yani ben demiyorum elbette, oh ne güzel şey yaşamak! Ama, o kadar da batık değil. Tamam, müslümanın evi değildir dünya, amenna, kabul. Fakat, zindanı da olmamalı. Peki zindan oldu mu dünya? Maalesef, evet! Nereye baksanız, zulüm, karanlık, riya, yalan, dolan, talan, dalavere, dolap, dalga dubara? Hop, birader! Amma yaptın ha, demeyin sakın! Çünkü gerçek dünya böyle! Çocuklar kaçırılıp, tecavüz edilip öldürülüyor! Hayvanlar çöp arabalarında diri diri presleniyor, yetmiyor bacakları kesilip, ölüme terk ediliyor! Dolar almış başını gidiyor! Dünya, eski dünya değil artık! Ben anlamam, faiz lobisi maiz lobisi! Ben bilmem dış mihraklar falan! Kimseye de kabahat bulmam, kendimden başka! Siz de öyle yapın. Ne olduysa, biz istedik. Ama bilerek, ama bilmeyerek! Ama isteyerek, ama istemeden. Yöneticilere de kabahat bulmam! Sonuçta oy almışlar belli oranda, gerek muhalefet gerekse iktidar! Kimsenin başına silah dayamadılar ya! ?Demeye de dilim varmıyor ama, kabahatin çoğuz bizim, güzel kardeşim!? Siyasi seçimler hadi neyse? Diyelim ki doğru yaptık. Peki ya hayat içerisindeki diğer tercihlerimiz? Mesela neye talibiz de, ona sahip olamadık ülkecek? Ve neden olamadık? Neden ayrıştık? ?Efendim, bizi ayrıştırdılar, böldüler!? E ayrışma canım kardeşim! Bölünme! Senin aklın yok mu? Senin fikrin yok mu? Ha yoksa, rahat ol, sözüm sana değil zaten. Ama var diyorsan, ne söyleyeyim sana, kendime? Şimdi kesin, her şeyin en doğrusunu , en güzelini sen biliyorsundur, eminim. Hatta bu satırları okurken de, ne anlatmış bu dangalak, falan diyorsundur! De, de! Ben de senin gibiydim. Biz de geçtik o yollardan. Hep suçlayacak, kabahati yansıtacak bir şeyler bulduk! Hep arkadaşımızın hatasıydı! Hep iktidar suçluydu, hep muhalefetin yediği herzeydi, hep patronun dik kafalılığıydı, hep öğretmen hatalıydı zaten! Sen de, ben de hiç hata, kusur, kabahat yok zaten! Ben uzman değilim. Sosyolog ya da psikolog falan da değilim. Ama sanata az miktar bulaşmışlığım var. Tiyatro, sinema, müzik falan. Öyle, önemsiz şeyler yani. Bir de spor yaparım. Ne kadar gereksiz şey varsa bende. Siyasetten anlamam! Siyasete kafam basmaz(!) Ama sanattan, eh işte bir miktar. Fakat, ne gördüm, ne öğrendim biliyor musunuz! Sanata ve spora aktif olarak (En azından sürekli izleyici anlamında?) katılım göstermeyen insanların şiddete çok daha meyilli olduğunu. Ben demiyorum ki, şiddet eylemine bulaşmış bir tane sanat ya da spor adamı yoktur. Vardır elbette. Ama emin olun ki, onlarda şöhret sahibidirler. Yani insanlıktan çıkmanın ön adımını çoktan atmışlardır. Şöhret adamı zıvanadan çıkarır bazen. Ya kendine zırvalarsın, ya da etrafa. Bakın şöyle dünya tarihine. Bir tane eceli ile ölmüş star diyebileceğimiz insan yoktur neredeyse. Marliyn Monroe, Michael Jackson, Freddie Mercury, Jimmy Hendriks, Kennedy, Jemes Dean (Yerlilerden de örnekler var ama, şimdi bir hayrana çarparız, ondan sonra uğraş dur)? Ne diyordum?... He, tamam. Sanat veya spor, Ya da ikisi birden. Çocuk yaşta başlanmalı ikisine de. Çocuğunuz zihnen ve bedenen sağlıklı olsun istiyorsanız, mutlaka sanat ve sporla uğraşsın. Bunu sağlayın. Ekonomik olarak imkan yok demeyin. Gençlik Merkezleri, Halk Eğitimi Merkezleri ücretsiz sanat ve spor kursları açıyorlar her sene. Bulunduğunuz yerde yok ise, talep edin. Bu kanunen de hakkınız. Gidin isteyin. Çocuğumun hakkı diyin, zorlayın, valilik ya da kaymakamlık makamına çıkın gerekirse, ama isteyin. Çünkü bugün geç; yarın çok daha geç olablir. Aklıma gelmişken bunları da buraya yazayım dedim. Ben yazmış bulundum, ama eğer hayattan memnunsanız, siz hiç okumamış olun? Sağlıcakla, sanatla ve sporla kalın?